Oost West .. Thuis Best...

Vaste voet aan wal... aan alle mooie dingen komt (helaas) een einde...

Gisteren hebben we Gorinchem verlaten via de Linge en later het Merwedekanaal, waar we een mooie plaats voor de overnachting vonden. We staan vandaag bijtijds op, want we hebben een lange maar mooie route te gaan.

Na het ontbijt vervolgen we onze weg over het Merwedekanaal.  Bij Vianen volgen we de Lek richting Amsterdam-Rijn-kanaal. Na 4 kilometer door elkaar geklotst te zijn in deze golf-bak tussen Utrecht en Amsterdam, gaan we ter hoogte van Kanaleneiland naar bakboord uit, de Oude Rijn op richting Harmelen.

Het is een erg mooie route met veel sluisjes en bruggen die via Woerden, Nieuwerbrug, Wierickerschans naar Bodengraven voert, waar we de laatste schutting doen op weg naar de ligplaats in Alphen aan den Rijn. Rond 8 uur in de avond zetten we weer voet aan wal in Alphen.. Home Sweet Home !

Het was een cool Spreukjeskamp!

Dank aan Ton, A3 en Ard voor de logistieke ondersteuning!

Wie appelen vaart, die appelen eet..

Zoals ieder goed zeeman weet, wordt scheurbuik voorkomen door vitaminen te eten.  De zeehelden van het spreukje van de dag waren daarmee bekend, maar hadden een probleem: De voorraad appels aan boord zat in tonnen en was gaan rotten en gisten. Dat was waarschijnlijk de reden dat de bemanning soms laveloos op de kooien lag na het eten van appels.

Omdat het schip door deze appeligheid al een week kant noch wal had geraakt, besloten ze het vestingstadje Gorinchem uit de Hollandse Waterlinies aan te doen. Daar werd een grote lading appels uit verborgen voorraden buitgemaakt en meegenomen...Ze besloten er een koekje van eigen deeg van te maken.

Bij de ochtenmaaltijd wordt de stam in 3 groepjes verdeeld. Elk groepje krijgt een GPS coordinaat met geheime voorraden appels.  Daarna zijn we met blauwe lucht en heerlijk zonnetje in sleep vertrokken uit de Biesbosch richting het vestingstadje. In Gorinchem zijn de Geo-posities snel gevonden:

Geo-cache posities:

1.     N 51 49.816, E 4 58.268 

2.    N 51 49.922, E 4 58.568 

3.    N 51 49.711, E 4 58.631 

De caches blijken naast appels ook een opdracht tot het maken van een appelgerecht te bevatten. Na het Gorinchemse/Italiaanse ijs getest te hebben besluiten we door te varen om een plaats te vinden om te overnachten en de opdrachten uit te voeren: Gekarameliseerde appels bereiden en een appeltaart bakken.. Aan boord blijkt een kist te staan met een Dutch Oven die de oplossing brengt voor het tweede gerecht. De Dutch Oven werkt super. Als we de tent hebben opgezet is er heerlijke appeltaart bij de koffie!

Al gaat het vaartuig nog zo snel....

In de morgen krijgt de stam uitleg over de spreuk van vandaag..  Een surfplank wordt normaal gesproken gebruikt om te windsurfen, een kano om te kanoen..  Maar vandaag is de vraag, welke alternatieve manieren van voorstuwing te gebruiken zijn..

Paddling is een eenvoudige manier om jezelf zonder wind met een surfplank voort te bewegen. We hebben surfboards en voldoende peddels..  De stam is echter meer geinteresseerd in de optie Powerboating. De opdracht is om met behulp van de aanwezige houten balken, pioniertouw en twee surfplanken een vaartuig te construeren dat met behulp van een buitenboordmotor voortbewogen kan worden.

De stam stort zich op deze opdracht en er wordt snel een catemaran in elkaar gezet en daartussen een motorstoeltje.. Voor de zekerheid wordt er een drijver aan de buitenboordmotor vastgemaakt. Eerst proberen Merlijn, Kim en Raisa met z’n 3-en te gaan varen, maar de constructie zakt te ver onder water. Met 1 persoon gaat het veel beter en wordt het showing off! (zie foto’s  en het filmpje) Hiiihaaah !

Een voor de hand liggende oplossing is het gebruiken van de zeilen van onze zeilkano’s. De opdracht aan de stam is om alternatieve manieren van trimmen uit te proberen. Hugo komt met het voorstel om het zeil als broekzeil te trimmen.. en dat blijkt goed te werken. 

Een van de kano’s loopt langzaam vol omdat bij het monteren van de mastvoet een parkertje is vergeten.. Een pakje stimerol brengt de tijdelijke oplossing!  De 2 nieuwste zeilen zijn wedstrijdzeilen en hebben een kijkvenster.  De meegeleverde lijnen blijken (te) kort, dus die gaan we binnenkort vervangen.  Hugo krijgt de smaak te pakken en scheert weg richting Amer en Lage Zwaluwe...

Na het avondeten varen we de kano's naar Lage Zwaluwe waar de trailer weer klaar staat. Morgenochtend vertrekken we weer van de Biesbosch, dus tijd voor een terrasje.. Het cafe heet toepasselijk: ' Het roer om'..

Geo Caching & Bever Spotten

Willem en Ed, de gebroeders Bever uit de Fabeltjeskrant, zijn de bekendste bevers van Nederland en waren jarenlang ook de enige. In 1836 werd de laatste wilde bever in ons land door een jager afgemaakt. 152 jaar later werd de bever opnieuw geïntroduceerd in Nederland. Enkele bevers, afkomstig uit Polen, werden uitgezet in de Biesbosch (1988) . Op dit moment zijn er ongeveer 140 bevers in de Biesbosch.
De kans om een bever te zien is erg klein omdat deze dieren erg schuw zijn en bij geluid snel onder water verdwijnen. De beste methodes om er 1 te zien te krijgen is door het bouwen van een hut of door middel van kano’s door smalle kreken te drijven.

Het spreukje van vandaag (door Kim) is een persiflage op het verhaal van de boze wolf: “De boze bever”.  Meer favouriet bij de stam is de subtitel ‘Save the bush, eat a beaver! ‘

In de morgen bouwen we een bespied-hut naar model dat op internet gevonden werd (zie foto in de slideshow hiernaast). In de middag is door Kim een Geo Cache voorbereid met opdrachten rond het ‘Jantje’s Pad’.  Er zijn 7 caches waarvan 6 een aanwijzing geven tot de laatste Geo Cache. De polder met de Geo Caches wordt momenteel opnieuw ingericht. Een cache was (daardoor) niet te vinden en (daarom?) konden we het eind coordinaat helaas niet vinden.

De hut die we bouwden is erg mooi, maar staat niet op het beste punt om bevers te spotten. Daarom stappen we na de avondmaaltijd in de kano’s en varen naar een kreek. In de schemer peddelen we langzaam langs het riet. Het wordt steeds smaller, maar uiteindelijk lopen we niet alleen volledig vast met de kano’s, maar treffen we zowaar een aantal bevers aan!

Waait de Wind met 5 beaufort...

Als we wakker worden, dan moet het hoog water zijn, want de Biesbosch klotst onder het kuipzeil van onze tent. Tijd voor een Engels Ontbijt!!

Het spreukje van vandaag gaat over het jongetje Keith die in Schotland woonde, vlakbij Loch Ness in Fort Augustus. Hij was erg bang om met z'n roeibootje door het beruchte Monster verzwolgen te worden. Daarom bond hij een soort parachute aan zijn bootje en surfte zo snel het Loch Ness over. Daardoor bleef hij het monster altijd voor. Zo werd het Keith Surfen geboren. Later is deze manier van voortbewegen op het water overgewaaid naar het vaste land waar de naam verbasterde tot Kite Surfen.

Vandaag treden we in de voetsporen van Keith en steken surfend de Biesbosch over...

Keith's surfen lijkt makkelijker in de theorie dan in de praktijk. Als de chute het water raakt loopt hij vol en is niet makkelijk weer leeg te krijgen. Na wat oefenen en aanpassingen aan het ontwerp, lukt het ons een chute de lucht in te krijgen en begint de vlet snelheid te krijgen.. Onze huisfotograaf was zo enthousiast dat de meeste foto's helaas even onscherp zijn als die van het monster van Loch Ness..

De middag gebruiken we om te zeilen.

De plank achter het bootje spannen..

Vandaag spannen we de plenk achter ons bootje. En natuurlijk voldoende paardekrachten ervoor!!!

Het waait vandaag nog steeds flink. Op het eiland ‘de Paardenkop’ (bij de gele pijl hiernaast) liggen we gelukkig met de vloot in de luwte van een klein baaitje. De tent die bij laag water redelijk veilig leek te staan, blijkt bij hoog tij het grondzeil niet meer droog te houden ! (Gelukkig hebben we de tent met kuipzeil opgezet!)

Bij navraag bij ons loodswezen (Martijn), blijkt dat het waterpeil 30cm boven nogmaal staat...  We houden de voeten maar net droog !

Omdat we nog niet aan het getijdenwater gewend zijn, blijkt bij laag tij dat de schouw aan de grond gelopen is.. 1000 kg in de blubber betekent: 12 uur wachten op hoog tij!

De wind die gisteren nog kracht 5 had, is vandaag afgenomen tot kracht 3 en dus is het tijd voor de activiteit van Hugo: Een bijzondere manier van waterskieen voor Waterscouts.... Ofwel: Plenken !

De 8 pk Yamaha blijkt net krachtig genoeg. Het is even wennen en daarna is  het KICKEN en zo hard mogelijk de bochten door !!  Het filmpje en de foto’s  spreken voor zichzelf.  ’s Avonds nagenieten bij een hapje en drankje! Meer foto's van het plenken in de slideshow hiernaast !

Devil in Wonderland

Tasmanian Devil came to a fork in the waterways. „Which waterway do I take?“ he asked. „Where to you want to go?“ Responded the Cheshire cat.  „I don’t know“ Tasmanian Devil answered. „Then“, said the cat, „it doesn’t matter...“

Dinsdagmorgen laden we de tent en bagage weer in de vloot.  De route naar de Biesbosch wordt bepaald en we varen weg... Of toch niet?

We komen er met hulp van Raisa achter dat het spreukje van de dag naar Wonderland leidt. Onderweg zullen we een aantal dieren tegen komen: een vis, een rups en een roze olifant. Deze beweren allen dat we speciale cocktails moeten bereiden voor de Hartenkoningin. Daarvoor hebben we speciale ingredienten nodig, die alleen naar het voltooien van een opdracht te krijgen zijn. Als we alles voltooid hebben, moeten we bij de Hartenkoningin de cocktails bereiden, anders is het: ‚OFF WITH THEIR HEADS‘

Het eerste dier is een vis en komt met een raadsel. Het raadsel en antwoord is te vinden op het besloten gedeelte van deze site... Terwijl de stam zich pijnigde op een fatsoenlijk antwoord op de laatste vraag van de vis, geeft een bijdehande visser op de steiger de oplossing... Hij kon gelukkig goed zwemmen..

Aangekomen op het(nu niet meer onbewoonde) eiland waar we zullen kamperen, meren we de boten af in een besloten baai en krijgen we de laatste opdrachten van de (waterpijp rokende) rups. Volledig high en door een roze bril kijkend voltooien we de opdracht en mogen we daarna de cocktails proeven. Heerlijk !!

Foto’s van de opdrachten op de slideshow hiernaast

Op maandagmorgen steken we van wal

Maandagmorgen worden de Schouw en de Vletten geladen met de kampmaterialen. De stamleden hebben het kampprogramma in koppels voorbereid en we verbazen ons over de materialen die meegenomen worden.....

De moeder van Hugo zorgt voor de afvaart nog voor een warme kop koffie en thee. Daarna volgen de eerste aanwijzingen voor het kamp.

.

Voor we van wal steken, reiken Roland en Paul 3 MBL's M1 uit aan Hugo, Merlijn en Kim.

Trots als een Pauw stappen ze in de vletten om het ruimte sop te kiezen richting Gouda.

We zijn nog maar net onderweg of het valt met bakken uit de hemel.

We laten ons schutten bij de Juliana sluizen bij Gouda en varen door richting Rotterdam.

Na de waterkeering en voor de van Brienenoord Bruggen kiezen we de Lek richting Kinderdijk en Alblasserdam (waar de welpen afgelopen week op zomerkamp zijn geweest).

Het druppelt stevig door, dus draaien we de gashendel open en stomen door naar Dordrecht...... Inderdaad: hoe dichter bij Dordt, hoe rotter het wordt ! We meren onze vloot af bij de Wijnhaven. Roland demonstreert nog snel hoe je havengelden kan omzeilen.

Nadat we met Shoarma zijn opgewarmd, vertrekken we naar natuurcamping de Kleine Rug aan het Wantij, waar we de nacht doorbrengen. Een lemen hutje geeft beschutting tegen de regen...

Inleiding

Het Spreukjes(bies)bosch

De zon kwam op en de aarde draaide zich nog eens lekker om, want zij was bij nacht en Wantij gaan slapen.  Het is ochtend in Het Grote Spreukjes(bies)bos. 

Een spreukjes(bies)bos is een vaarwater dat vol zit met spreukjes.

Zoals: Schepen die het niet voor de wind gaat en aan lager wal raken. Aan de horizon roeien een paar schepen met de riemen die ze hebben en nog verderop nemen twee boten elkaar de wind uit de zeilen.
.

Aan wal staan heel goede stuurlui die boter bij de vis eten, en de graten over een andere boeg gooien. Ze drinken tegen de klippen op totdat het de spuigaten uit loopt. Daarom wordt er drie keer per dag scheepsrecht gesproken.

Nog wat verder staan een aantal mannen achter het net te vissen en een visser heeft net bot gevangen. Aan de waterkant staan bomen, waardoor men het bos niet meer ziet, ertussen onkruid dat maar niet vergaat, vogeltjes die zingen zoals ze gebekt zijn… en één zwaluw.
.

Je begrijpt wel dat in een spreukjesbiesbosch de ochtendstond goud in de mond heeft. Hier is het waar de Tasman Stam op kamp gaat.

Meestal is het in het spreukjesbiesbosch mooi weer, maar soms heb je het gedonder in de glazen! Gedonder? Even een handige tip: Bij onweer moet je namelijk tellen’. ‘Tellen?’ ‘Jazeker, tellen. Je moet tellen vanaf het moment dat je de flits ziet tot het moment dat je de donder hoort. En als je dan het aantal tellen deelt door de afstand waarop het onweer van je verwijderd is, dan weet je precies hoe snel je geteld hebt’
.

Zo zie je maar, dit kamp is wetenschappelijk verantwoord!